اشعار سیاوش کسرایی

اشعار سیاوش کسرایی...

درباره من سیاوش کسرایی زندگی نامه سیاوش کسرایی سیاوش کسرایی در سال ۱۳۰۵ در اصفهان متولد شد. وی سرودن شعر را از جوانی آغاز کرد. بسیار زود به همراه خانواده اش به پایتخت آمد. او در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران درس خواند و علاوه بر فعالیت‌های ادبی و سرودن شعر، عمری را به تکاپوهای سیاسی (حزب توده ایران) گذراند. اما سرانجام، ناگزیر از مهاجرت شد و دوازده سال پایانی زندگی اش را ابتدا در کابل و سپس در مسکو بسر برد. وی سال‌های پایانی عمر خویش را دور از کشور خود و در تبعید در اتریش و شوروی گذراند؛ وی در سال ۱۳۷۴ به دلیل بیماری قلبی در وین، پایتخت اتریش در سن ۶۹ سالگی بر اثر بیماری ذات الریه زندگی را بدرود گفت و در گورستان مرکزی وین (بخش هنرمندان) به خاک سپرده شد. شاهکار او منظومه آرش کمانگیر است. وی از شاگردان نیما بود که به او وفادار ماند.ضمن آنکه سالیان دراز در حزب توده فعال بود و در کنار شعر به مسایل سیاسی نیز می‌پرداخت. به همین دلیل گروهی او را شاعری مردمی می‌نامیدند. این شاعر در شعر خود هم ار خود سخن میگوید هم از اجتماع. در شعر هم او روح اجتماعی و حماسی جلوه گر است هم روح غنایی و تغزلی .کسرائی در اولین مجموعه خود که در 1337 به نام اوا منتشر ساخت نوعی شعر فردی ارائه میکند که زبانی زیبا ولی نه چندان مستقل دارد در میان اشعار وی منظومه آرش کمانگیر که در سال 1338 منتشر ساخت از اشعار سیاوش کسرایی...ادامه مطلب

یک دو سه
**
یک قناری بر دست 
دو کبوتر بر بام 
و سه گنجشک به شاخ شمشاد
هیچ پیوندیشان با هم نیست 
انفجار خطری 
همه مرغانی هستند رهایی جو بر بال هوا 
انفجار چه خطرهاست جهان می لرزد 
و تو تنها در خویش 
و شما تنها در خویش
و شما تنها تنها در خویش
و همه ما تنها

سیاوش کسرایی

برچسب‌ها: خانگی xیک دو سه x، یک قناری بر دست دو کبوتر بر بام، سیاوش کسرایی

زمان ثبت : یکشنبه 28 آبان 1396 در ساعت 11:27 ~ چاپ مطلب اشعار سیاوش کسرایی...

پیش از بیداری شهر**سنگ را می ترکاند سرما ولی آنان که ز سنگند سمج تر بر جا خیل بی کارانند کز دم صبح سر میدانگاه روز را منتظرند حرفشان با هم نیست هیچشان ماتم نیست روی یک دایره تنگ به هم می لولندو بخارات نفس هاشان گرم پیله ای می تند آنان را سست که به زنگ شتری می ریزد و شتهرها گذرانند شبح وار ز خلوتکده ای خالکوبی شده از نور چراغانی چندسیاوش کسرایی برچسب‌ها: خانگی xپیش از بیداری شهر x، سنگ را می ترکاند سرما، سیاوش کسرایی زمان ثبت : یکشنبه 28 آبان 1396 در ساعت 11:34 ~ چاپ مطلب اشعار سیاوش کسرایی...ادامه مطلب

شکارپیکان سرخ ماهی کوچکمی دوخت ابر پاره را با وصله آبی وز کاسه ای تا جاودان بی ته روح مرا چون سنگ سنگینی به گود آسمان می برد آن جا زمین گم بود آن جا زمان چون حبه قندی آب میگردید جان بود و بی مرگی پر بود و آزادی و پنجه های تیز خواهش های من در کار انگشت سرد ماهی کوچک انگشت خون آلود با یک برش نقش خیالم را درید از هم از سینه مجروح آب نیلگون می رفت دود کلاغان یک سره در چشم آتش مرده خورشید شب بود و من چون گربه ای نومید آرام در پاشویه های حوض می گشتمسیاوش کسرایی برچسب‌ها: خانگی xشکار x، پیکان سرخ ماهی کوچک، سیاوش کسرایی زمان ثبت : یکشنبه 28 آبان 1396 در ساعت 11:37 ~ چاپ مطلب اشعار سیاوش کسرایی...ادامه مطلب

ماه و دیوانه**از صدایی گنگ خواب شیرینم پرید از سر باز زندان بود و خاموشی و صدای گامهای پاسبانان بر فراز بام و تکاپوهای نامعلوم این هم حنجره من مرد دیوانه در میان روزن پر میله و مهتاب پیش تر رفتم با اشارات سر انگشتشماه را می خواند و با من زیر لب می گفت گوش کن من کلیدی از فلز روشن مهتاب خواهم ساخت و تمام قفل ها را باز خواهم کرد ماه پنهان گشت و او را من به جایش بازگردانم پیر مرد پاکدل قرقرکنان خوابید و مرا بگذاشت با خار خیال خویشزودتر ای کاش ماه را می خواند دیرتر ای کاش برمی خاستم از خوابسیاوش کسرایی برچسب‌ها: خانگی xماه و دیوانه x، از صدایی گنگ خواب شیرینم پرید ا، سیاوش کسرایی زمان ثبت : یکشنبه 28 آبان 1396 در ساعت 11:42 ~ چاپ مطلب اشعار سیاوش کسرایی...ادامه مطلب

سرسامآب درپوسته حوض عرق می ریزد زرد و بشکسته و بی جان خورشید عنکبوتی است که افتاده در آب هر کسی در طرفی سایبانی طلبیده است و به چشمان دیده است هفتمین پادشهش را در خواب نگهم مورچه وار می رود از بن دیوار به اوج نردبان سوخته انگشتانش که نهادست ز حیرت زدگی بر لب بام نفسم و انفسم دارم از این همه خاموشی و گرما سرسامسیاوش کسرایی برچسب‌ها: تراشه های تبر xسرسام x، آب درپوسته حوض عرق می ریزد، سیاوش کسرایی زمان ثبت : چهارشنبه 22 آذر 1396 در ساعت 10:52 ~ چاپ مطلب اشعار سیاوش کسرایی...ادامه مطلب

شوق

برکرده ام سر 
از رخنه ای در سینه سنگ 
آری بهارم من در این تنگ 
تنها اگر باد 
تنها اگر ابری و باران 
تنها اگر خورشید بود این گل نمی رست 
زین تنگنا راه رهاییدن نمی جست
ای سایه ابر 
ای دامن ابر 
ای تیغ خورشید 
ای جام باران 
این گل نمی بود 
گلدانه را گر شوق گل گشتن نبودی 
در گریبان

سیاوش کسرایی

برچسب‌ها: تراشه های تبر xشوق x، برکرده ام سر از رخنه ای در سینه، سیاوش کسرایی

زمان ثبت : چهارشنبه 22 آذر 1396 در ساعت 10:56 ~ چاپ مطلب اشعار سیاوش کسرایی...

شب می رود ز دست**مهتاب ناب و خلوتی پشت بامهابا چتر یک دو کاج و مسجدی چو غول کمین کرده در سکوت و روح شهر خسته که در سایه ریزها خمیازه می کشد از دوش های خسته دیوار روبرو تا شاینه های کوفته چینه خراب بسیار رخت و جامه چو اشباح آدمی کت بسته با طناب در رهگ اشعار سیاوش کسرایی...ادامه مطلب

خنده**تو چه خوش می خندی تو چه آسان و چه راحت می خندی ای مرد تو چنان می خندی که من آن کرم زده دندان را در دهنت می بینم هم چنین می بینم که تکان می دهدت خنده بگسسته عنان و تنت با همه فربهیش میلرزد ای به هر اینه افتاده و تکرار شده دو شده ده شده صد نهصد . اشعار سیاوش کسرایی...ادامه مطلب